Mevsimlerden kış...
Mia ve Zac adında yaşlı bir çift tek katlı bahçeli evlerinde lapa lapa yağan kar tanelerini camdan izliyorlardı.
Yıllarca çocukları olmadan birlikte yaşamışlardı. Çok mutluydular , birbirlerine olan sevgileri hiç azalmamıştı.
Mia ve Zac çocukları olmadığı için zaman zaman üzülüyorlardı. Fakat yakın çevrelerinde oynayan , gülümseyen , koşan , ağlayan bütün çocukları seviyorlardı.
Kış git gide etkisini daha da ağır göstermeye başlamıştı. Kar o kadar çok yağmıştı ki artık evlerinden dışarıya çıkmadan bir müddet karın dinmesini beklemek zorundaydılar. Bir kaç gün daha geçtikten sonra kar etkisini azaltmıştı her ikisi de karşıda ki çocuk parkında oynayan çocukları çok özlemişlerdi.
Mia evde kek ve çay hazırladı. Onları güzelce sepete yerleştirip Zac ile birlikte parkta oynayan çocukları görmek ve keki ikram etmek için dışarıya çıktılar. Kış güneşi pırıl pırıl parlıyordu.
Ortam o kadar güzeldi ki çocuklar neşe içinde cıvıl cıvıl kar topu oynayıp eğleniyorlardı.
Onlarda bu oyuna katılıp çocuklarla bol bol eğlendiler çay içtiler keklerini yediler... Sohbet Ettiler.
Zac çocukları mutlu etmek için bir kardan adam yapmak istedi. Mia gülümseyerek ;
- Çocuklar var mısınız kardan adam değil de sizler gibi sevimli kardan bir çocuk yapalım mı diye sordu
Çocuklar bu fikri çok beğendi hepsi birlikte neşe içinde kardan bir çocuk yaptılar. Hava soğumuştu.
Herkes üşüdü mutlu bir şekilde evlerine geri döndüler. Mia ve Zac eve döndüklerinde ne kadar güzel bir gün geçirdiklerini , kardan çocuğun harika olduğunu düşündüler. Bütün gece her ikisi de dua ederek bir çocuklarının olmasını dilediler. Derken dışarıdan tuhaf bebek ağlamasına benzer sesler duydular..
Dış kapıyı yavaşca araladılar. Sokağa bakıyorlardı. Sesin nereden geldiğini kestirmek zordu. Rüzgar ve tipi oldukca şiddetliydi.
- Üzerimize birşeyler alıp bahçede bakınalım. Dedi Mia.
Sıkıca giyinip bahçeye doğru yöneldiler. Her tarafı aradılar sesin geldiği yeri bulmaya çalıştılar. Zac biraz ilerden seslendi.
-Sanırım ses çocuk parkından geliyor. Dedi..
Oraya doğru yürümeye başladılar. Parka iyice yaklaştıklarında ses iyice artmıştı. Yanılmamışlardı.. O bebek ağlaması parktan geliyordu. Yine heryeri aramaya başladılar. Mia gözlerine inanamıyordu. Ağlayan kardan çocuktu. Yalnız kalmıştı , karanlık olmuştu bunun için ürkmüştü ve ağlıyordu. Mia kardan çocuğa elini uzatınca karlar yere dökülüp içinden bir kız çocuğu çıktı. Her ikiside şaşırmıştı. Bu bize ALLAH'ın bir mucizesi dualarımız kabul oldu diyerek sevinçten ağlamaya başladılar. Çocuğuda alıp evlerine geri döndüler.
Mia ve Zac kızlarının adını Mery koydular. Mery git gide büyüdü güzel bir kız oldu , okula başladı.
Arkadaşlarını çok seviyordu mutluydular.
Yalnız yaz mevsimi geldiği zaman Mery çok mutsuz , huzursuz ve sürekli ağlayan bir çocuk olmuştu. Zac ve Mia bunun nedeninin yaz mevsiminden kaynaklandığını , sıcaklarda çocuğun mutsuz olduğunu keşfetmişlerdi.
Buna bir çare bulmaları gerekiyordu.
O gece uzun uzun düşünüp taşındılar. Oturdukları yeri çok seviyorlardı. Fakar Mery için kış mevsiminin daha uzun olduğu Ülkelere taşınma kararı almaları gerektiğini farkettiler.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra iyice karar verip bütün eşyalarını toplayıp Mery için kış mevsiminin çok daha uzun olduğu ülkeye taşındılar. Onlar için çocuklarının mutluluğu herşeyden önce geliyordu , ve yıllar sonra buldukları bu mutluluğu kaybetmek istemiyorlardı. Komşuları ile vedalaşıp karın çok yağdığı , kış mevsimiinin çooook uzun olduğu ülkeye taşındılar. Hayatlarına orada devam ettiler....
masalımız böylece sona erdiiiii.)
Sevgi ve duanın açmadığı kapı yoktur...



.jpg)
.jpg)
.jpg)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)
.jpg)



